මැයි මාසේ වෙසක් පෝය හඳ එලියත් එක්ක ලෑන්ඩ් මාස්ටරේක එල්ලිලා ගල් විහාරේ වන්දනා කරලා දන්සැලකින් රෑට සප්පායම්වෙලා ගෙදර ආපු කාලයක් තිබුණ කියල මතක් වෙද්දී තාමත් හිතට දැනෙන්නේ වචනෙන් විස්තර කරන්ට බැරි, ගමක ඉපදිලා ගමේ හැදුන වැඩුන එකාලට විතරක් තේරෙන හැගීමක්. එක සන්තොසයක්ද දුකක්ද කියල වෙන්කරගන්න පුළුවන් නොවෙන්නේ ඒ මතකෙත් එක්ක හීනියට ඇඳෙන හිනාවත් එක්කම ඇස් වලට දැනෙන බර ගතියක් නිසා ... මේ කොහොම වෙතත් එක දෙයක්නම් සහසුද්දෙටම මගේ මතකේ රැඳිලා තියනවා. ඒ කවදාකවත් වැස්ස වලාහක දෙයියෝ අපේ වන්දනාවට බාදා නොකළ කියල ... කොයි තරම් නාකපන වැස්සක් උනත් පෝය දවසට නවතින වගට කැට තියන්නට අපි තාමත් දතකට මැදන් ඉන්නේ....
පෝයට නවතින ඒ වැස්ස ආයේ පටන්ගන්නේ ඇසල මාසෙට යෙදෙන දළඳා පුජාවේ දිය කපිල්ලත් එක්කමයි... මේ අතර ඉමේ ඉරදෙයියෝ රජරට පුරේ අරක්ගන්නේ වල් ගැහෙ හිට රූස්ස පලු ගස් වෙනකන් ඔක්කොම කනාටු ඉරටු බවට හරවාන... ඉර දෙයියන්ට අවනත නොවිච්ච කවුඩුලු වැවේ වතුර බින්දු තමා මේ කාලෙට මනුස්සයාගේ වගේම සතා සිපාවගේත් දාහේ නිවුවේ...
අබගස් වැවේ මාමල වල් කොටන කාලේ අපිත් සීරුවට පස්සෙන් ඇදුනේ හේන් යයේ එහෙමෙහෙ දුවන හාවෝ මුවෝ බලන්ට මිස වැඩ කරන්ට තිබුණු කැමැත්තකට නෙවෙයි කියල ඒ අයත් නොදැන හිටියත් නොවේ . එහෙවු දුවපු හාපැටියෙක් ගෙදර උස්සන් ඇවිත් ලැබුණු අම්මගෙ බට ලී කෝටු සංග්‍රහය තාම මතක්වෙන්නේ හීන් හිනාවකුත් එක්කමයි. කප් හිටවද්දී වල් ගිනිතියන්ට අඩුම කුඩුම ලැහැස්ති කරන හේනේ පැලට ගහක් හොයන්නේ පෙරහැර දිය කපද්දී නාකපන වැහි පටන් ගන්න බව මාමල අදහපු නිසාවට වඩා උන්දලා ඒක අත්දැකපු නිසා ....
එත් මේපාර හැමදේම වෙනස් වෙලා ..... කවදාවත් නැතුව කවුඩුලු වැව ඉරට අවනත වෙලා පෝයට කලින් නැවතිච්ච් වැස්ස ආයේ නොයෙන්නම ගියා වගේ ... ගමේ තිබ්බ වතුර ඔක්කොම ඉර අරන්ගිහින් ... කෝටු වැටිච්ච වැවු ඉවුර දුවිලි මවන්න පටන් අරගෙන තියෙන්නේ උබල අළු දුවිලි කරනවා කියල කවුරු හරි කියපු වහසියකට දෙස් තියන්න වගේ .....
No comments:
Post a Comment