ඔපිස්

"ලේබර් එක ගාව බහින අය නැගිටල දොරලගට එන්න.. කෝ ඔය මහත්තය ලේබර් එක ගාව නේද බහිනවා කිවුවේ..." සුමනසිරි දනිපනි ගා නැගිට සෙනග අතරින් දොර අසලට ලගාවන විටම බස්රථය නැවතිණි..

"ආ ලේබර් ඔපිස් බහින්න ... "

කොන්දොස්තරගේ හඬ ගෑම අතරම බසයෙන් බැසගත් සුමනසිරි පදික වේදිකාව අසල සිට ගනිමින් සිසාරා බැල්මක් හෙළුවේය..

වෙලාව උදෑසන 7 පමණ වන්නට ඇත. පුරුද්දට මෙන් අතෙහි බැඳී ඔරලෝසුවෙන් තවදුරටත් කියවීමක් නොමැති බව සුමනසිරි දනී. වසර 30ක ලිපිකරු ජීවිතයේ විශ්‍රාම පුර්ව වසර 10ක්  පුරාවට අත රැඳී ෆයිල් බෑගය කරේ පටලවාගත් ඔහු "කම්කරු දෙපාර්තමේන්තුව" ලෙස රිදී අකුරින් ලියවුනු නාම පුවරුව සහිත ගේට්ටුව දෙසට පා එසවීය.

ළඟක සිට නැගෙන කොන්දේ හිරිය ඔහුව මදක් වක් බවට පත්කර ඇතැයි සුමනසිරිට සිතේ. පැය 6-7ක දීර්ග බස් ගමන ඔහුගේ ගතේ බර දෙගුණයක් කළා වැන්න.  හැකිතාක් කය කෙලින් තබාගෙන සුපුරුදු ගමනෙහි යෙදෙන්නට සුමනසිරි දැරූ ආයාසය ඔහුගේ ගමන් වේගය මදක් බාල කළා සේය.

"ලොක්ක කොහෙද මේ .. " 

ගේට්ටුවේ උන් සිකුරුටි තැනගෙන් නැගුනු ප්‍රශ්නය සුමනසිරි නවතාලීය. "

දැන්ම ආවට වැඩක් නෑ ඔපිස් එකේ මහත්තුරු එන්නේ 9 පහුවෙලා"

ඔහුගේ බජාර් පන්නයේ වාග් විලාසය සුමනසිරිට නොරිසියේය.

"මම එක දන්නවා යකෝ .. අවුරුදු 30ක් මාත් ඔපිස් එකක තමා වැඩකලේ " සිතට නැගුනු පිළිතුර ගිලගත් ඔහු වෙනත් පැනයක් සිකුරුටි තැන වෙත දමා ගැසුවේය.

"කැන්ටිම තියෙන්නේ කොහෙද ? "

සුමන සිරිගේ හිස සිට පාදාන්තය තෙක් බැල්මක් හෙලු සිකුරිටි තැන වම්පසට අතදිගුකෙලෙන් සුමනසිරි එමගට ඇවිද යන්නට විය.

රජයේ කන්තෝරුවක ආපන ශාලාවක් සොයමින් වෙහෙසූ සුමනසිරිගේ දෑසට හසු වුයේ ඊට හාත්පසම වෙනස්වූ නවීන පන්නයේ ආපන ශාලාවකි.. පසෙක බෝයිලේරුවකින් වාෂ්ප නැගුනු සිමෙන්ති පුවරුවකින් එපිට කෑම කුඩා පිරුණු ගතානු ගතික කන්ටිමක් පිරික්සූ ඔහු මෙම නවීන පන්නයේ ආපන ශාලාවට පිළිපන්නේ මදක් වෙලේවි වන සිතිනි.

දොරටුව අනෙක්පස කෙලවර මේසයක බෑගය තැනු ඔහු පැය ගණනක බර නිදහස් කරනු රිසින් පුරුෂ ලෙස සටහන් වූ දොරටුවෙන් අතුලුවීය.

පසුගිය වසර තිහ පුරාවට තමන් හා රැඳුනු පනා කැබැල්ල ඇදගත් ඔහු හිස සිට පය තෙක් පෙනෙන විසල් කණ්නාඩිය ඉදිරිපිට සිට අතරින් පතර ඉතිරිව තිබු කෙස් පඳුරු කිහිපය එක පසකට ඇලකලේය. බන්දපටිය මදක් බුරුලකර කමිසය අතිලට ඔබා නැවත බන්දපටිය හිරකර ගත ඔහු නැවත කණ්නාඩිය දෙස බලා සියල්ල නිවැරදිව පිහිටියේයයි තහවුරු කර ගත්තේය.

පිටතට පැමිණි ඔහු කෙලින්ම භෝජනාගාරයේ කවුන්ටරය වෙත පිය නගන්නට විය. කවුන්ටරයේ ඉහලින්ම පෙනුණු මනා ලෙස සැරසුණු කොලු ගැටයෙකු මුහුණ සුමනසිරි දැකීමෙන් ප්‍රීතියෙන් පිනායනු ඔහුට පෙනේ. කාර්යක්ෂම රාජ්‍ය සේවයට උපහාර පිණිස මෙම භෝජනා ගාරය ඇමති තුමා විසින් සාදා නිමකරන ලද බවට දැක්වෙන පුවරුවක් මිලදිගන්නගේ නෙත ගැටෙන ඉහලින් රඳවා ඇත.

"මල්ලි මොනාද කන්න තියෙන්නේ ?"

සිනාවකින් මුවසරසාගත් කෘතීම ආචාරශීලි බවක් පෙන්වූ තරුණයාගේ දෑත වීදුරු පෙට්ටිය්ර් වූ දිව උලුක් වන නම් සහිත විවිද හැඩයේ පිටිගුලි කිහිපයක් වෙත දිවයනු සෝමසිරි බලා සිටියේය..

"ඉදිආප්ප එහෙම නැද්ද ? "

"අනේ සොරි සර් .. අපි ඉඳිආප්ප නම් කරන්නේ නැහැ.. තව ටිකක් හිටියොත් මැකරෝණි එක නම් එයි.."

මුහුණ නොපිට පෙරලවාගත් සුමනසිරි බෑගයත් කරේ පටලවාගෙන නැවතත් ගේට්ටුව දෙසට ඇවිද ගියේ නොපහන් සිතිනි.

අනාචාරශීලි සිකුරුටි තැන තවමත් එහි වෙයි ..

"මේ ලග මොනා හරි කන්න තැනක් නැද්ද ? " ඔහු සිකුරුටි තැන විචාළේය..

""මට හිතුන.. ඔය කැන්ටිමේ තියන ඒවා කාල අපිට හරියන්නේ නෑ මහත්තය ඔන්න ඔතන වම පැත්තේ පොඩ්ඩක් එහාට තියනවා කඩයක්.."

සුමනසිරිගේ පරාජයෙන් උත්තේජනය වූ සිකුරුටි තැන ගේට්ටු කුටියෙන් පිටටම පැමිණ දැක්වූ දිශාවට සුමනසිරි පියනගන්නට විය...

ඉදිආප්ප සහ ප්ලේන්ටියකින් පණ ගැහුණු සුමනසිරි මෙවර වඩාත් ධානාත්මක ලෙස තමා පිළිගනු ඇතැයි සිතු නිසාය සිකුරුටි තැන කෙලින්ම සාකච්චාව ඇරඹුවේ...

"මහත්තය මොනා කරගන්නද ?"

"මගේ මේ පඩියේ පොඩි ප්‍රශ්නයක් හදාගන්ඩ ..."

"ඈ එහෙනම් අනිල් මහත්තය තමා .. මහත්තයානම් අවා හායි ඉතිං දයාවංස තාම නෑ .. හේ හේ හේ "...

අනිල් කුලසිරි - තමා ලද ලිපියේ ඒ නම සටහන්ව තිබෙනු සුමනසිරිට මතකය.

"අනිල් මහත්තය තමා හම්බෙන්න ඕනේ ... දයාවංස කියන්නේ කවුද ?" 

සිකුරුටි තැනගේ හතර බිරි කතාව සුමනසිරිට නොවැටහිණි.

"ඒවා වැඩක් නෑ.. ඔහොම ගියාම හම්බෙනවා වුර්තිය සමිති සබාපතිගේ ඔපිස් එක.. එතනින් දකුණට  හැරිලා ලිෆ්ට්ති එක ලග පඩිපෙළෙන් දෙවැනි තට්ටුවට නැග්ගම තියන පලවෙනි කාමරේ "

සිජුරුටි තැනට දත් පෙන්වූ සුමනසිරි වහා එදෙසට . වුර්තීය සමිති සභාපතියේ කුටිය දුටු සුමනසිරිගේ මතකයට තමන් වරෙක සේවය කල මිද්දෙනිය ප්‍රාදේශීය සභාවේ සභාපති තැනගේ කුටිය සිහියට නැගේ. උස්ව නැගුනු සිහසුනක් වන් පුටුවත් විශාල මේසයත් සුමනසිරිගේ දාස මදකට නවතාලන්නට සමත් විය. දකුණට හැරී සේවකයින්ට  පමණයි ලෙස සටහන්වූ එලවේටරය පසුකල සුමනසිරි පඩිපෙළ නැග "අනිල් කුලසිරි" ලෙස සටහන්වූ කුටිය අසල නැවතිණි.

අඩක් වීදුරුවෙන් වැසුණු කුටියේ පරිගණකයට එබී යමක නිරතවන මදක් තලතුනා අයෙක් සුමනසිරිට පෙනේ.

"මේ අනිල් මහත්තය වෙන්ඩ ඕනේ"

අදාළ තැනැත්තාගේ අවදානයට ලක්වන තුරු දොරටුව අසල විනාදිකිහිපයක් ගතවන්නට ඇත. වනුනු අතින් සන් ලද සුමනසිරි වහා කුටියට පිළිපන්නේය. තමා ඇත වූ ලිපිය අනිල් ඇත රඳවා වූ ඔහු උවමනාවෙන් ලිපිය කියවන අනිල් දෙස බලා සිටියේ ඔහුගේ වචනයක් අපේක්ෂාවෙනි.

"වැඩේනම් කරලා තියෙන්නේ .. ලියුම ගහන්න කෝමේ පියන්ල කවුරුත් නෑනේ තාම.. පොඩ්ඩක් එළියෙන් වාඩිවෙලා ඉන්න මම ලියුම ගහපු ගමන් කතා කරන්නම්"

කුටියෙන් එලියට බට සුමනසිරි කුටියෙන් පිටත වූ දළ ප්ලාස්ටික් පුටු කිහිපයෙන් එකක වාඩිගත්තේය. තවමත් උදෑසන වැඩි බැවින් රාජකාරි කරවාගැනීමට පැමිණ ඇත්තේ තවමත්ත සුමනසිරි පමණය..

"උදේම ආව නිසා හොදට ගියා.. වැඩේ ඉක්මනය ඉවර කරගෙන යන්න පුළුවන්"

සුමන සිරි ඉදිරියේ ඇති බිත්තිය පුවරු විශාල ප්‍රමාණයකින් වැසී ඇත.. නොවසි ඇති සිහින් තීරු කිහිපය අතරින් බිතියේ සුදු පැහැය අතරින් පතර පෙනේ. පසෙක අමුණා ඇති රුපවාහිණිය තවම ක්‍රියාත්මක කර නැත. රාජ්‍ය සේවය වර්ණනා කෙරෙන පුවරු ගොන්නක් අතර රැඳී  "මෙම ආයතනයෙන්  ඔබට ලබාගත හැකි සේවාවන් සහ ගතවන කාලයන්" ලෙස සඳහන් වූ පුවරුවෙ සුමන සිරි පැමිණි වාදය සටහන්ව නැත.

පයක පමණ කාලයක අවෑමෙන් සුමන සිරි අසල රැඳුනු සියලු පුටු පිරි ගොසිනි. පුටු ලබාගැනීමට තරම් වාසනාවන්ත නොවුණු කිහිප දෙනෙක් නොරොක් වූ මුහුණින් බිත්ති වලට හේත්තුවී ඉඳගෙන නිදිකිරණ පිරිස දෙස බලා සිටී.

එකවරම ඉක්මන් ගමනින් පැමිණුනු පියන් කෙනෙකු ලෙස සැලකිය හැකි අයෙකු නිදා සිටි අයෙකුගේ පසෙක වැදී රුපවාහිණිය වෙත එළඹින.. එහි පිටිපස අතගා දුරස්ථ පාලකය ;අබාගත් ඔහු එය ක්‍රියාත්මක කරවා එපිටින් වූ රාක්කයක තැබූ අපිළිවෙල ඇත පත්‍රිකා ගොන්න පිළිවෙල කරන්නට විය.

කාර්යාලය කාර්ය බහුල වී ඇත. මෙතෙක් හිස්ව තිබු කුටි කිහිපයකම ඉහලින් හිස් ගෙඩි දැක ගත හැක.. මේ අතර සුමනසිරි සිටි කොරිඩෝව පසු කර යන අයෙක්

"අන්න අනිල් මහත්තය දයාවංස හොයනවා ... " ලෙස පැවසිය.

"පොඩ්ඩක් ඉන්න කියන්න මට මෙතන කොච්චර දේවල් තියනවද ඊට කලින් කරන්න ?" නුරුස්සනා  ලෙස පැවසු පත්‍රිකා අහුරන පියන් තැන වාදිවිසිටින සේවා දායකයන් දෙස උඩඟු බැල්මක් හෙලීය.

එසේනම් දයාවංස මොහු විය යුතු නොවේද? සිකුරුටි තැන පැවසු පුද්ගලයා පැමිණ ඇත.

මද වෙලාවකට නොපෙනී ගිය ඔහු නැවත පැමිණියේ  සුමනසිරිගේ ලිපිය අතේ රන්දවාගනිමිනි.

"කවුද සුමනසිරි කියන්නේ ?"

"මම " සුමනසිරි වහා නැගිසිටියේය..

"ඈ මෙහෙට එන්න පොඩ්ඩක්"

ඔහු නැගු සිනාව තරමට වැඩි යයි සුමනසිරිට සිතේ. ඔහු දයාවංස පිටුපස ඇදුනේය.

"සුමන සිරි මහත්තයාගේ වැඩේ නම් හරි... හැබැයි සල්ලි ගන්න නම් ටිකක් පරක්කු වෙනවා මාසයක් විතර වගේ යයි" දයාවංසගේ මුහුණේ සිනාව අතුරුදන් වී බැරෑරුම් බවක් මතුවී ඇත.

"ඒ කිවුවේ..මට එන්න කියල තිබ්බේ චෙක් එක ගන්නනේ"

"එක තමා ප්‍රශ්නේ .. චෙච්ක් එක අස්සන් කරන මහත්තයට අද වැඩ පොඩ්ඩක් වැඩි.. මහත්තයට ඊගාව බදාදා වගේ එන්න පුලුවන්නම් ඔන්න වැඩේ කළැකි"

රාත්‍රී 12න්  ඇරඹි පැය හතක දුෂ්කර බස් ගමන සුමනසිරිගේ මනසේ ඇඳෙන්නට විය. නින්දත් නොනින්දත් අතර සෙනග අතර තෙරපෙමින් කන්දොස් කිරියාවල් දරාගනිමින් පැමිණි ගමන කිසිසේත්ම දෙවන්නකට සිත් කන්දවන්නක් නොවේ.

"අනේ මේක අදම කරගන්න බැරිද ? මම ආවේ කරපුටුගල ඉඳල .. බදාදා එන්න කියන්නේ වෙනම ගමනක්"

"කරපුටුගල.... අප්පා මාර දුකක් නේ .. " එකකට එකක් නොගැලපෙන අබිනයන් මුවෙහි මවාගන්නට දයාවංස නළුවෙකුටත් වඩා සමත් ඇතැයි සුමනසිරිට සිතේ. හිස තෙක් ඇදුනු ඔහුගේ අහි බැම පහලට එන්නටත් කලින් අනිකම්පා හැඟීමක් ඔහුගේ මුහුණ වෙලාගති.

"මේකයි හරි පාරෙන් නම් අද ගන්න වෙන්නේ නෑ මහත්තය.. හැබැයි මහත්තය කැමති නම් පොඩි ගානක් වියදම් කරලා අදම වැඩේ කරගැත්තකි" බලලා මල්ලෙන් එලියට එනු සුමනසිරිට පෙනේ.

"මේ ලක්ෂ ගානක් බලත්දී රුපියල් දාහක් කියන්නේ මොකක්ද නේද මහත්තය"

සුමනසිරි වහා පසුම්බිය පිටතට ගත්තේය..

"හා හා මොකක්ද ඔය කරන්නේ .. මවත් මාට්ටු කරන්නද හදන්නේ.. ඕව ඔහොම කරන්න බෑ පහල ලිෆ්ට් එක ගාව ඉන්නවා මම එන්නම්... කවුරු හරි ඇහුවොත් ඇයි ලිෆ්ට් එක ගාව කියල ... සභාපති තුමා හම්බෙන්න ආව කියනවා"

සුමනසිරි තරප්පු පෙළ දිගේ පහලට බැස මිනිත්තු කිහිපයක් ගතවන්නට ඇත එලවෙටරයෙන් පැමිණි දයාවංස ඔහු අසලට පැමිණෙන තුරු ඔහුට නොපෙනිණි. සුමනසිරිගේ පිටට තට්ටුවක් දැමු දයාවංස කෙලින්ම වුර්තිය සමිති කාර්යාලයට ඇදෙනු සුටු ඔහු දයාවංස පසුපස කාර්යාලයට පිවිසියේය.

වචනයක්වත් පිට නොකළ දයාවංස ගේ බැල්මෙහි රැඳී තිබුණු  උවමනාව සුමනසිරිගේ පසුම්බියෙන් පිරිමහිනි.

"ඔන්න  දවස් දෙකක් කට්ට කන්න වෙන වැඩේ එක දවසෙන් බේරුවා හොදද හරිනේ .. යේ මොනා හරි ඕනේ උනොත් කාර්යාලේ පැත්තේ එන්නකෝ" ව්‍යාජ සිනාවෙන් පිරුණු දයාවංස ගේ මුහුණට දත් දේපල පෙන්වූ සුමනසිරි ගේට්ටුව දෙසට ඇදුනේය.

"මොකද වැඩේ හරිද ? " මුකරි සිකුරුටි තැන සිනා පිරි මුහුනින් තවමත් එතැනමය. මෙවර සුමන සිරිගේ මුහුණ පිරිපුන්ය.

"යමුද සිකුරුටි මහත්තය තේකක් බොන්න .. මට දයාවංස හම්බුනානේ "

"යමු යමු මාත් මේ යන්න කියල හැදුව විතරයි..."

"කාර්යක්ෂම රාජ්‍ය සේවයට උපහාර පිණිස මෙම භෝජනා ගාරය ඇමති තුමා විසින් සාදා නිමකරන ලදි" පුවරුවට යටින් ව්‍යාජ සිනාවෙන් පිරි ආපන ශාලාවේ කොලු ගැටයාගේ මුහුණ පෙනේ..

සුමනසිරි ප්ලේන්ටි දෙකක මිල ඔහු අතේ රැදෙවුවේය.

ග්‍රාමීය නාගරිකයා සහ නාගරික ගැමියා

පානමෙන් වාසිටි ගිය කරෝලිස් ගෝයියගේ වැඩිමලා... මිස්ටර් සිරිපාල සිංහලත් ඉංගිරිසිත් නොදත් කම්කරු ඔපීසියේ ලොකු තැන... දරුවන්ට වෙල පෙන්නන්ට පානමට සෙල්ලම් ගමනක..... මඩ ගෑවෙයි ලු ඇදුමේ විසබීජ ලු වතුරේ..