ඔබ ඔබේ බිරිඳ හැරපියා ගියවිට නැගුනු කඳුළු තෙලි තුඩින් ගෙන කවි කලාමිස පිහිතුඩින් ගෙන ශෝකලාපයක් නොකළේ මන්දැයි මම නොදනිමි ..... ඔබේ පන නල පෙවූ දියණිය මමත්වයෙන් තෙදවූ බහීර් සන්ද්වනියක් ඔබේ දෙනෙත් මඩලේ රංගද්දී වයද්දී ඒ රංග භාවය සිංහ භාහුට පන කැවීමට යොදා මිස රංග මඩල අපායක් නො කලේ කෙසේදැයි මම නොදනිමි ..... අහෝ ඔබේ ගුණ බිඳක් ම කෙරේ විනම් ......... මට මේ අපාය කියවා සතුටුවන කවි පොතක්කලහැකි බවට නිසැකයි නිෂ්ටාවටම.... එත් ඒ ගුණ සිහිනයක් වු මම, නැසෙන්නට සිතීමත් නසනවාට වඩා හොඳ යයි වැනීමට ඔබේ තෙලි තුඩට පන එත්නම් ........ ඔබ කියාවි මා නිවැරදි බව අලංකාරව ....
No comments:
Post a Comment