සොර බොර වැව පිළිබඳ කියවෙන බුලතා යෝධයාගේ කතා පුවත බොහෝ දෙනා දනිත්.. ගැමි වහරේ කටින් කට ආ ඒ පවත නො දන්නේ නම් ඒ මෙසේය..
මෙකල මහියංගණ දාගැබ අඩි 120ක උසින් යුතුව නිමවනු වස් දුටුගැමුණු රජු මහියංගණය අසබඩ රැඳී සිටි සමයයි.එළාර සමග යුද්ධය රට තුලට නෙරමින් පවතින වකවානුවක යෝධයින් සොයා ගම් නියම් ගම් පිරූ කලෙකි ඒ.
බුලතා යනු දුෂ්ඨ ගාමිණි ලෙස ප්‍රකටව දුටු ගැමුණු ලෙසින් කිරුළු පලන් කාවන්තිස් රජුගේ දෙටු පුත් හට බුලත් සැපයු ගැමියෙකි. දෙවේලක් අතර මැද ලැබෙන විවේකය අපතේ යනු දරාගත නොහැකි වූ හෙතෙමේ තමා එන මග පසු කොට ආ දියවන්නා ඔය දෙකොන යාකරන්නේ වැවක් තැනීමටත් වඩා විවේකය පලදායි ලෙස යොදා ගත යුතු ලෙස හැඟුණු නියාවෙනි. ගල් පවුරක් බිඳ එදා මෙදා තුර ලංකාවේ නිම වූ එකම ගල් සොරොවුව නිමවා වැවක් ලෙස එය නිමවිය. තනි ශ්‍රමයෙන් ඉදිවූ ලංකාවේ එකම වැව ලෙසද ඒ ඉතිහාසා ගතවේ.
කටින් කට පැතිර ගිය පුවත කන වැකුණු දුටුගැමුණු රජු පවත් විමසා බුලතා හා සොරබොර වැවු ඉස්මත්තට පැමිණ දකින දර්ශනයෙන් මහත් පුදුමව, ඔහු විමසා මේසා විසල් වැවක් කරවීමට උදවු වුවෝ කවරහුදැයි අසත්, විශාල සිංහල උදලු තලයකුත් එහා සමව යන සවිමත් කුඩයකුත් පමණකි හේ කියති.
ඉන් මහත් සතුටට පත්වන රජු බුලතා යෝධයෙකු ලෙස හඳුන්වා බුහුමන් කොට තම සේනාවට බඳවාගත් බව කියවේ.
අනු කතාවක් ලෙස බුලතාගේ ඇබේනිය ද යෝධ කාන්තාවක ලෙස ප්‍රවාදයන්හි දැක්වේ. අද රන්දෙණිගල මාවත ලෙස හඳුන්වන නුවර මහියංගණ මාර්ගය තැනෙන්නේ ඈ අතිනි.
කතාව එසේ වහරේ දැක්වෙද්දී.. ග්‍රන්ථාරුඩ විකාශයේ එය දැක්වෙන්නේ වෙනත්ම අයුරකිනි. එක්දහස් අටසිය ගණන්වල ලංකාවේ විසු ආර්. එල් ස්පිටල් නමැති ලේකකයාගේ පොත්වල දැක්වෙන අයුරින් පහත පරිදි වේ.
බුලතා වැව නිමවූ විට ඉරිසියාවට පැමිණෙන දුෂ්ට ගාමිණි රජු, මහියංගණ දාගැබ නිමවීමේ ගෞරවය ඔහු පවරාගෙන වැව තැනීමේ නම්බුව තමාට දෙන ලෙස ඉල්ලාසිටි. එයට අකමැති වන බුලතාගේ හිස ගසා මරාදමන රජු හිස වැවට විසි කර දමයි.
ශ්‍රී ලංකාවේ සමුර්ධිමත්ම ඉතිහාසය හිමි කලෙක එහි විශාල ප්‍රතිශතයකට නොබිනිය හැකි හිමිකම් කියන දුටු ගැමුණු වැනි රජෙකු එය එසේ කලේ යයි සිතිය හැක්කක් වෙයි සිතීම වටි. නමුත් බටහිර රටවල ඉතිහාසයට එබිකම් කරන ඕනෑම අයෙකුට තමාගේ නම වඩා ගැනීමට අනෙකෙකු පෙලූ රජුන් හා ප්‍රභූන් ගැන මේ හා සම කතා ඇති තරම් සොයා ගත හැක. ලංකාවේ ඉතිහාසය රචිත මෙවන් කෘති ඒ මානයෙන් ලංකාවේ රජුන්ද මන බැලු බවට මෙය කදිම නිදසුනකි.
ඉතින් විකාශය ඉතිහාසයට කෙතෙක් බලපාන්නට ඇත්දැයි සිතාගත හැකිද ?
