කල්‍යාණි

කල්‍යාණි

Add caption

හිමින් පලයන්
උඩ වගේ නෙවෙ පහල
බරයි ගොහොරයි ගැඹුරුයි....

වලිය

කෑවද ??
නෑ මම කන්නේ නෑ
මට බඩගිනි
එහෙනම් ගිහිං කන එකනේ
බෙදන්නද ?
නෑ ඕනේ නෑ
එහෙනම් මම කනව
ඉතින් මට මොකද?
...
අම්මල කිවුව හරි
මම ගැන හිතන්නෑ
කනව බෙදාගෙන තනියම
මම යනව මහගෙදර.............

කැම්පස් ආදරේ

කරගැහුණු රොටියට 

වතුර රස පරිප්පුවට 

පණ දුන්න

රස දුන්න  

වැඩි සීනි ප්ලේන්ටිය

හමුවීම

ජීවිතේ

ඒම
ගෙවීම
යාම .......... 

රස සරසවිය

සදා නොවෙනස් අහස යට
කුඩා වූ සරසවි මියුරු දුපතේ
නැංගුරම් ලෑ සොඳුරු නෞකාව
දියත් කරනට අවසරයි යලි නොඑන්නට 
ඒ සොඳුරු ජැටියට

ඈත පෙනෙන ක්ෂිතිජයෙන් එහා
කළු සුදු නොපෙනෙන
මාවතේ දුර නොදන්නා
ඈත දියඹට
යලි නැවතුමක් ලැබෙන තුරු

ඔබෙන් ලද පන්නරය
කඩ තොළුව යනතුරු
ඔබ පිරූ දිය සල්
පතුල් අත් වදින තුරු
ඔබෙන් ගත් මතකයන්
අවසන් සුසුම් හා
වාතලය තෙමන තුරු

ගොමරගලය

එකේ පන්තියේ බිත්තියට ගොම ගහලලු...

උදෑසන පාසල කඩිගුලක් සේ ඇවිස්සී ඇත. වෙනදා මෙන් පෙලට උදෑසන රැස්වීම වෙනුවට ඒමේ අතට දුවන ගුරුවරු සිසුන් තැන්හි තැන්හි පොඩි වෙමින් කසු කුසු ගාන්නේ කුමක් දැයි තවමත් 2 වසරේ සිටින නිමල්ට නොතේරේ.

පාසල මැද්දෙන් දිවෙන දියකඩ හරස්කොට ඊයේ සවස ඔහු බැඳී වේල්ල සුපුරුදු ලෙස සුගතපාල මාමා විසින් කඩා බිඳ දමා ඇත. මේ දියකඩ පාසල බාලාංශය සහ සාමාන්‍ය පෙළ පන්ති වෙන්කරන බෙදුම් ඇලෙන් ඇරඹී පාසලේ ක්‍රීඩා පිටියට මායිම්ව කෙලින්ම සුගතන් මාමාගේ කුඹුරට දිවෙයි.

තැන තැන විසිකොට තිබු කළු ගල් කිහිපය නැවත ළගට ගත් නිමල් ඒවා දියකඩේ දෙඉවුර යාවන සේ තබා අතරින් පතර ගඩොල් කෑලි  කෑලි ඔබා ඉතිරිය පස් වලින් පුරවා ගති. දැන් එය කදිම වේල්ලකි. පිට වානේ අඩුව මැකෙන්නට පසෙකින් විනිවිද යවන ලද අමු පැපොල් බට කිහිපයක් සවිකළ නිමල්, පසුගිය දා වැසිකිලි වලට වැටි ගොඩ ගන්නා ලද ටෙනිස් බෝලය කොටුවකින් තල්ලුකරගෙන විත් වේල්ලට අතහැර ඒ මේ අත කැරකෙමින් සේදෙන බෝලය දිහා බලා සිටියේ තුටු පහටු බල්මෙනි.

"ෂුවර් එකට ඕක කරන්න ඇත්තේ අර ගුරුසිංහ සර් කාරය තමා.. ජනිත එක්ක තරහ ඕකනේ"

අසලින් යන ගුරුවරුන්ට නිමල් වෙත වෙනදා මෙන් අවදානයක් යොමුකිරීමට උවමනාවක් නැත. තවත් කුරුට්ටන් කිහිප දෙනෙක්ද නිමල්ගේ වැඩයට සම්බන්ධ වී ඇත.. ඔවුන් දැන් තනන්නේ දිය හොල්මනකි.

"දැක්කද බං අර දකුණේ බිත්තියේ ෂොට් එක දීල තියෙන්නේ බඹරයක් හැඩේට.. ජනිත මැඩම්ට කට්ටිය කියන්නේ බබරේ කියලනේ"

දික් කලිසන් පන්තියක අයියලාගේ බඹර කතා බහ නිමල්ගේ සිත් ගත්තේය. බඹරයක් කොහේ තිබුනත් නිමල් ගේ අතේ නොවේනම් එය ඔහුට කුහුල දනවන්නකි.

එක වසර පන්තිය අසල ගල් පොත්ත මත වාඩිවී ජනිතා මැඩම් අඩමින් සිටිනු නිමල්ට පෙනේ. ලොකු පන්තිවල අක්කලා කිහිප දෙනෙකුත් තරුණ පහේ නිමල් නොදන්නා ගුරු මහත්ම මහත්මීන් කිහිපදෙනෙකුත් ඈ සනසයි.

"බලන්න මම මේ පන්තියට කොච්චර දේවල් කරලා තියනවද ? මේ ඉස්කෝලෙට මම කරනවා වැඩි මේවා තමා මට ඒකට ලැබෙන නම්බු නාම"

"ඔයා ඕව හිතන්න එපා ජනිත මැඩම්.. කැම්පස් නොගිය නුගත් ගුරුවිදායාල වල ඉදල ආව අයගෙන් ඔයිට වැඩිය හොද විප්ලව බලාපොරොත්තුවෙන්න බෑ.. මේක මේ ක්‍රමේ වැරැද්ද"

කෘෂිකර්ම සර්ගේ අපබ්‍රංශ නිමල්ට නොතේරේ. සෙනග අතරින් රිංගා බඹරය බැලීමට අවකාශ ලබා ගැනීමට නිමල් බිත්තිය අසලට ලංඋවත් ඔහේ ඇති බබරයක් නැත.

පන්තිය ඉස්සරහ සති අන්තයේ හරක් ලැගීමෙන් නැගුනු ගොමගොඩට තමා කෝටුවකින් පහර දුන් විට  බිත්තියේ නැගුනු ගොම රටාව දෙස පාසලම කුහුලින් බලා සිටිනු නිමල්ට තේරුම් ගත නොහැක. එකකින් නැගුනු අලංකාරය සිත්ගත් නිසා වඩා දැඩි කොටුවක් ගෙන ගොම ගොඩවල් කිහිපයකටම පහර එල්ල කල අයුරු ඔහුට මතක් විය.

"ඇත්ත කියනවල... මේ බිත්තියට ගොම ගැහුවා කෙනාව දැකපු ළමයි කවුරුත් ඉන්නවද ?  එහෙම දැක්කනම් ඉදිරිපත් වෙන එක මේ ඉස්කෝලේ නමට කරන ලොකු සෙතක්."

දෙකේ පන්තියේ ගුරුතුමිය විදුහල්පති තුමා පෙරටුකොට නැගීසිට කියන විට නිමල් සිටියේ ඇගේ පා අසලටම ඇදී ගොසිනි. තමන්ගේ වික්‍රමය තම ගුරුවරියට විස්තර කරන තුරු නිමල්ට ඉවසුමක් නොවිය.

"එහෙනම් මේක සේකර කාරයාගේ වැඩක්. කොල්ලා ලවා ජනිතට ගොම ගස්සල"

ගුරුවරියගෙන් ලැබුණු ටෝක්කත්, විදුහල්පති තුමාගෙන් ලැබුණු වේවැල් පහර කිහිපයත්, එම පාසලේම ගුරුවරයෙකු වුනු තම පියාවන සේකර හා ජනිතා මැඩම් අතර ඇතිවූ බහින් බස් වීමත් නිමල්ට තවම නොතෙරේ.

සතියකට පමණ පසු ඔහු අලුත් පාසලකට ඇතුලත් කරන ලදින් ඔහුට බොහෝ වැඩ විය. වෙනදාටත් කලින් නැගිට තමන් පදිංචි ගුරු නිවාස අසල පිහිටි සුගතපාල මාමා විසින් කඩන ලද වේල්ල අලුත් කිරීමට දැන් ඔහුට සිදුවී ඇත.